Verantwoordelijkheid = Vrijheid

De meest hardnekkige nobele leugen in onze maatschappij is wellicht het geloof in een externe autoriteit. Oftewel de gedachte dat we de verantwoordelijkheid over ons leven (gedeeltelijk) af kunnen dragen aan een partij buiten onszelf.

Telkens meer mensen leren inzien dat dit geloof niet waar is en begrijpen dat ze altijd zelf verantwoordelijk zijn voor hun leven. Dat ze zelf de verantwoordelijkheid dragen voor hun geloven, gedachten, emoties en handelingen en hoe dat hun wereld vormgeeft.

10012736_10152140126952713_1727109686_o (1)

Om het punt nog eens duidelijk te maken hier de woorden van Pieter Stuurman.

Ik vind het erg interessant om begrip te krijgen van de werking van de mechanismen van de menselijke geest, zowel individueel als collectief.

Lang geleden heb ik opgemerkt dat vrijheid een bijna universeel verlangen is van mensen. In alle culturen en tijden speelde het een rol. Tegelijk merkte ik op dat de inrichting van de samenleving juist vrijheid beperkt. Het viel me toen op dat mensen wel zeggen dat ze vrijheid willen, maar tegelijkertijd ook een leider zoeken die ze vertelt wat ze moeten doen. Dat is dus een paradox.

Ik vroeg me af welk mechanisme hieraan ten grondslag lag. Ik besefte dat er hier sprake was van een denkfout. Mensen willen wel vrijheid, maar geen verantwoordelijkheid. En dat is onverenigbaar. Vrijheid zonder verantwoordelijkheid kan niet bestaan. Wanneer je je eigen keuzes maakt (vrijheid), dan ben je daarvoor volledig zelf verantwoordelijk. Wie anders?

Verantwoordelijkheid, betekent in staat zijn op een constructieve manier ergens op te kunnen reageren.
Verantwoordelijkheid, betekent in staat zijn op een constructieve manier ergens op te kunnen reageren.

Mensen willen dus een leider die verantwoordelijk is voor de keuzes, maar ook vrij zijn. Dat kan niet samen en dat levert dus spanningen op. Iedere vorm van protest is daar een voorbeeld van, maar ook de verhulde machtsstrategieën van de bestuurlijke klasse komen eruit voort. Aan de ene kant voorziet die klasse in een behoefte (de behoefte geleid te worden) maar aan de andere kant beperkt die klasse de vrijheid van de bevolking, en dat onderdeel moet dus uit beeld gehouden worden anders stuit het op weerstand.

Om die spanning op te lossen, zouden mensen dus eigenlijk een keuze moeten maken: vrijheid met de bijbehorende verantwoordelijkheid, of bestuurd worden en de verantwoordelijkheid bij de leider(s) leggen. Ik heb dat mechanisme al eens beschreven in het stukje “Verandering”.

Toen ik beide mogelijkheden onderzocht, kwam ik tot het inzicht dat de laatste keuze (leider verantwoordelijk maken) logischerwijze onmogelijk is. Alles wat mensen doen heeft een resultaat, dus ook het opvolgen van een leider heeft een resultaat, namelijk dat die leider macht krijgt. En daarvoor is niemand anders verantwoordelijk dan degenen die deze leider macht verlenen door aan hem te gehoorzamen. Het zijn dus de volgers die verantwoordelijk zijn voor het ontstaan van macht en dus ook voor alle gevolgen daarvan, zoals de bijbehorende onvrijheid. Onvrijheid waarvan ze zelf zeggen die niet te willen.

Dus, ook al willen mensen geen verantwoordelijkheid, ze dragen het toch. Altijd. Of ze nou willen of niet.

Als afdragen van verantwoordelijkheid niet mogelijk is omdat mensen toch altijd verantwoordelijk zijn voor hetgeen ze doen, resteert er eigenlijk geen andere mogelijkheid dan vrijheid. Die vrijheid bestaat altijd en heeft altijd bestaan. Waar het om gaat, is wat mensen ermee doen.

wehavethepower
Mensen kunnen alleen onvrijheid ervaren door verantwoordelijkheid bij een externe partij te leggen.

Wanneer mensen zouden beseffen dat het een illusie is, dan zouden ze dit niet meer doen. En dat kan alleen maar in het besef dat verantwoordelijkheid onontkoombaar is en onlosmakelijk bij het leven hoort. Als dat besef doordringt, dan is er ook geen andere mogelijkheid meer dan aandacht te besteden aan die verantwoordelijkheid. Iets dat nu veel minder gebeurt omdat mensen in de veronderstelling leven dat een ander, een leider, die verantwoordelijkheid draagt, en er daarom onverschillig mee omgaan.

Dat mensen altijd verantwoordelijk zijn betekent dat ze reeds ook al volledige vrijheid hebben. Mensen zijn dus altijd vrij, zijn het altijd geweest en zullen het altijd zijn,  ze realiseren het zich alleen niet altijd.

freedom

Aanverwante artikelen en informatie:
-) Blog van Pieter Stuurman: pieterstuurman.blogspot.nl
-) In het licht van voortbestaan
-) Onderzoek je stressvolle gedachten
-) Volg je hoogst passie met integriteit en zonder verwachtingen

robert-heinlein-i-am-free

Op het internet hebben de lezers de macht. Zij bepalen welke informatie de wereld rond gaat! Je bent je er misschien niet van bewust, maar als elke lezer een link stuurt naar 3 geïnteresseerde personen, dan zijn er maar 20 stappen nodig om 3,486,784,401 mensen te bereiken! Wil je dat zien gebeuren? Gebruik je macht!

Dit stuk mag daarom dan ook vrij door iedereen worden overgenomen op websites, blogs, etc. Daarnaast nodigen we lezers uit om het door te sturen aan familie, vrienden en kennissen. En het te delen op sociale media zoals, facebook, twitter, googleplus, etc.  Hoe meer mensen bekend raken met deze informatie hoe beter. Zet bij een eventuele repost wel graag de bron erbij, zodat lezers zich verder in de achterliggende materie kunnen verdiepen als ze dat willen.
Spreading-the-Word

Een gedachte over “Verantwoordelijkheid = Vrijheid”

  1. Een interessant stukje filosofie wat hier ook bij aansluit is het essentialisme.

    The core logic of the Essentialist can be summerized by the following three realities:

    1) We ALL have the invincible right to choose how we spend our energy and time. The second we forfeit the right to choose, we give others the implicit permission to choose for us.

    2) Almost everything is unimportant and only a few things are truly vital. By the same logic, there are many good (or even very good opportunities) but only a few truly great opportunities.

    3) Everything in life is a trade-off. No matter who we are or how much we try, we cannot do it all. Rather than asking “how can I make it all work” we can instead ask “which problem do I want to solve.”

    – See more at: http://gregmckeown.com/quiz/work-types/?#the_essentialist

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.